Yine vardık kargaşaya

Kargaşa içinde geçen yıllardan sonra yine vardık kargaşaya.
Nerede başladıysa orada sonlanıyor hayat, başka şehir bulunamıyor.
Portakal çiçeklerini kesmişler dallarıyla, ağacı bir çiçek zannedip,
Satıyorlar dükkânlarda, kokusu da kalmamış, çiçekliği de yok, biz kimiz niye?

Zannettikleri ne? Bir gün hiç mi düşünmeyeceğiz?
Bir gün, sadece inanmak fiilinin dünyasında mı yaşayacağız?
Aşk nedir hiç bildiler mi? Kendinden geçmenin ne demek olduğunu,
Hiç anladılar mı? Kaç kere dünyanın merkeziydik, kaç kere çöktük, kaç kere âşık olduk, kaç kere şüphe, kuruntu, kesinlik, kaç kere kaç kaç, kendinden dünyadan çirkinlikten kaç.

Matematiksel olarak, güzelsin. Ben de, eh, iyiyim!