Gazete Duvar yazarı Umur Talu, Şanlıurfa atanamayan ve yaşamına son veren öğretmenin son notunu bugünkü köşesine taşıdı. Talu, “Şanlıurfa’daki ölü öğretmenin son notunda ise, biliyorum, “Abimi, annemi seviyorum. Babamı özledim” diye “Sevgi” yazıyordu. Küçük çocuğun dilinde ve bir elinde büyüklerin tutuşturduğu nefret, bir elinde çocuk dünyasının oyuncağı vardı ya… 28 yaşındaki, ataması yapılmamış, öğrencilere hasret öğretmenin son notunun altında 'Tarihin Manifestosu' vardı!" düşüncesini dile getirdi.
Talu yazısında, "O küçük çocuk, arkadaşları yanında, öğretmenlerin karşısında, yarın büyüdüğünde, ruhuna bindirilmiş bu yükle nasıl yaşayacak, nasıl biri olacak, belki de sorgulayıp böyle nefretleri içinden söküp atacaktı, bilmiyoruz… Bildiğimiz, 'üniversitemi, askerliğimi… özel sektörde çalıştım ve okudum' diye yazarak, son nefesinde bile sorumluluklarını, görevini yerine getirdiğini, son ana kadar umutlarını beslemeye çalıştığını ifade eden genç bir öğretmeni daha hayatta tutamadığımızdı." ifadesini kullandı.
Talu şunları kaydettii:
"Nice öğrenci, işsiz, polis, asker genci ve çocuğu tutamadığımız gibi. Murat öğretmenin son mektubunun altında, başlığının sadece yarısı görünen “Tarihin Manifestosu” var ya… Sanmayın ki “Komünist Manifesto” gibi bir şeydir. O, son umudunun, bu hayata tutunmaya çalıştığının, elinde mikrofonla “nefret” öğretilen çocuk kadar küçük öğrencilere ulaşma çabasının belgesidir."
