HÜLYA KARABAĞLI
Ankara
BDP, çocuk emeğinin sömürüsünün Meclis tarafından araştırılmasını istedi.
TBMM Başkanlığı’na verilen araştırma önergesinde BETAM (Bahçeşehir Üniversitesi Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi)’nin yakın zamandaki araştırma verilerine göre, Türkiye’de 6-14 yaş arasında 320 bin çocuk işçisi var. 320 bin çocuğun 125 bini okula devam etmiyor.
30 bini ise hiç okula gitmiyor. 6-14 yaş arasında çalışan erkek çocukların yüzde 33.5'i, kız çocuklarının ise yüzde 48.5'i okula devam etmiyor. Aynı araştırmanın verilerine göre; çalışanların 207 bin erkek, 113 bin kız çocuğu. Çalışan 70 bin erkek çocuk, 55 bin kız çocuk okula gitmiyor. Kızların yüzde 31.2'sini aileleri okutmamaktadır.
Çocukların 109 binine maaş veya yevmiye verilmemektedir. Kızların yüzde 72'si tarlada çalışmakta, 56 bin çocuk inşaatta çalışıyor. İstanbul Milletvekili Levent Tüzel ve arkadaşlarının verdiği Meclis araştırmasında, çocuk işçiliği rakamlarının ‘dehşet verici’ olduğu vurgulandı. Tüzel’in dikkat çektiği noktalar şöyle.
Ayakkabı boyacısı, çöp- kağıt topluyorlar
Çocuk işçilerin birçoğu tezgahtarlık, işportacılık, ayakkabı boyacılığı, çöp-kağıt toplayıcılığı vb. işlerde çalıştırılmakta. Bu yüzden bu gibi işlerde denetleme şansı az olduğundan gerçek rakamların verili rakamların çok üstünde olduğu başka bir gerçek.
Çocuk emeği sömürüsünün en temel sebebi olan maksimum kar sağlama amacı, aynı zamanda kapitalizmin en öne çıkan varoluş sebeplerinden biridir. Bu duruma en iyi örnek sistemin çocuk işçiliğinin önlenmesi noktasında çıkarttığı yasalar ve imzalanan kimi uluslar arası anlaşmalardır.
Bugün Türkiye'de "Çıraklık Eğitimi" ile ilgili kurumlar ve "Çıraklık Yasası" gibi yasalar varsa bu zaten bir olgu olarak çıraklığın (yani çocuk işçiliğinin) devlet tarafından kabul edildiğini, hatta sistemin bir parçası olarak formüle edildiğini gösterir.
Herhangi bir yasa ile çocuk emeğinin sömürülmesinin engellenmesi noktasında bazı adımlar atılsa da bunlar hayatta karşılığı olmayan adımlardır.
