Bir de Irak'ın başkenti Bağdat'ta bir komşuşu Afra'ya "Oğlun kör olduğu için üzgünüm" dediği anı.
1995 yılıydı ve Saddam Hüseyin halen ülkenin başındaydı. Körfez Savaşı sona ereli henüz üç yıl olmuştu ve Iraklılar ülkeye getirilen yaptırımların sonuçlarıyla yaşıyordu.
Allen Hennessy'nin geleceği de pek parlak görünmüyordu.
Ama şimdi Cambridge Üniversitesi mezunu. Kendine güveni tam. Henüz 22 yaşında ama önüne gelen bütün engelleri yıkıp arkasında bırakmış.
Genç adam, "Irak'tan biri ararsa Arapça ''Esselamün aleyküm' diye telefonu açıyorum, Cambridge'de ise bir arkadaşımla konuşurken havalı aksamını takınıp 'Dostum n'aber ya?' diyorum" diyor.
Peki savaş yorgunu Irak'ta görme engelli bir bebek nasıl dünyanın önde gelen üniversitelerinden Cambridge'in en iyi öğrencilerden oldu?
Allen Iraklı orta sınıf bir ailenin oğlu. Şeyh büyükbabası sayesinde rahat, hatta lüks sayılabilecek bir hayat yaşamışlar. Babası tekrar görebilmesi için tedavi arayışına girmiş. Ama ülkesindeki doktorlar Allen'in gözlerinin hiç göremeyeceğini söylemiş.
Babasıysa Allen'in Londra'da ameliyat olabilmesi için ortaya çıkan bir fırsatı kaçırmamış.
Allen 6 yaşındayken, küçük çocuğun tedavisi için bütün eşyalarını, arabasını ve arazisini satmış. Aile ellerinde çok az eşyayla Irak'ı terk etmiş. Tedavi sonucunda artık Allen'in sol gözü kısmen görmeye görüyor.
"Annemle ilk kez göz teması kurduğumuz anı hatırlıyorum. Annem gözyaşlarına boğulmuştu" diyen Allen, o günden bu yana az gören gözüyle yaşamını sürdürüyor.
Allen'in annesi ve kardeşleri İngiltere'ye iltica başvurusu yaptığında ülkedeki koşulların zorlu olduğunu anlatıyor:
"Irak'taki hayatımı seviyordum ama koşullar değiştiğinde, mülteci olmaya zorlandık. Ailem İngilizce bilmiyordu. Sosyal konutlarda yaşamak onlar için tam bir kültürel şoktu."
Daha sonra Suriye'de Irak Şam İslam Devleti'ne (IŞİD) katılan "Cihatçı John" lakaplı Mohammed Emwazi ile aynı sosyal konutta büyüdü.
Batılı rehineleri öldürürken çektiği videoları yayımlayan Emwazi'nin kimliği tespit edildiğinde sarsıldığı belli. Bu tesadüf, ona çocukluğunun Cambridge'deki arkadaşlarından ne kadar farklı geçtiğini bir kez hatırlatıyor.
Allen, "Üniversitede insanlar geçmişimi sorduğunda, 'ne kadar zor bir hayat yaşamış' diye düşünüyorlar. Benim ayakta kalmamı sağlayan, Irak'taki aileme bakıp ne kadar ayrıcalıklı olduğumu aklıma getirmekti" diyor.
"Ben hayatımı kısmi görme engelli biri olarak yaşamadım. Bisikletime bindim, yapmamam gerekse de bina iskelelerine bile tırmandım. Hep çarpışan arabalara binmek istemişimdir."
Öte yandan, Allen birçok genç gibi okul yıllarında yaramazdı. Okulu asıyor, otobüslere yumurta atıyordu. Bir süre sonra daha iyi bir öğrenci olabileceğini anladı.
Lise çağındayken enerjisi ve zekasıyla en parlak çocuklardan bir farkı olmadığını gördü.
2012'de hukuk okumak için Cambridge Üniversitesi'ne başvurdu. O yıl Cambridge'deki yedi görme engelli öğrenciden biri, aynı zamanda kendi ailesinde üniversiteye giden tek kişi oldu:
"Bütün yaşamım boyunca yapabileceklerim, yapamayacaklarım, yapmamam gerekenler bana söylendi. Benim için en büyük zorluk, bu yaftaları söküp atmaktı.
"Siz şeritten çıktınız mı insanlar size olumsuz yaklaşmaya, nefret beslemeye başlıyor. Oysa tek yaptığınız 'normal' insanların yaptığı şeyleri yapmak."
Peki Allen Irak'ta kalmış olsaydı, nasıl bir hayatı olurdu?
Bu soruyu şöyle yanıtlıyor:
"Bir kere Cambridge hukuk diplomam olmazdı. Görme yetim olmazdı. Ailem orada korkunç ve travmatik şeyleri yaşadı. IŞİD tarafından ele geçirilirdiler.
"Belki de hayatta bile olmayacaktım."
Bu yaz Cambridge'den sınıfında birinci olarak mezun olan Allan, şimdi hukuk okulundaki prestijli bir bursun peşine düştü.
"İngiltere'de yaşayan bir görme engelliyseniz ve Müslüman bir göçmenseniz, daha yapacağınız çok şey var demektir" diyor Allan ve ekliyor:
"Yolculuk yeni başladı."
Fotoğraflar: Allen Hennessy
