Gösterişsiz olmanın ödüllendirildiği, toplum içinde çıplaklığın katı bir şekilde yasaklandığı bir ülkede nüdist olmak nasıl bir şey? BBC Endonezya Servisi'nden Clara Rondonuwu, ülkedeki nüdistlerle konuşarak bu sorunun cevabını aradı.
Aditya'nın üzerinde tek bir kumaş parçası yok. Benimle konuşurken pişirdiği kızartma yemeğin yağları çığlak göbeğine sıçrıyor. "Her gün yaptığım şeyleri çıplak yapmayı seviyorum, buna yemek pişirmek de dahil" diyor.
"Her istediğim an çıplak olmaktan büyük keyif alıyorum. Kıyafetsiz olduğumda daha rahat ve mutluyum"
Ama Aditya bu durum nedeniyle bir risk alıyor ve bu nedenle de tam ismini vermek istemiyor. Çoğunluğu Müslüman olan Endonezya'daki anti-pornografi yasaları gereği, topluluk içinde çıplak olmak kanunen yasak.
Buna karşın Aditya, diğer 4 nüdistle daha düzenli olarak görüşüyor. "Eğer sokağa bu şekilde çıkarsak, hapse atılabiliriz" diye açıklıyor. "Bu nedenle yalnızca özel ortamlarda böyle dolaşıyoruz."
Kapalı birbirine bağlı bir topluluk
Aditya 2007 yılından beri nüdist.
"İnternette dolaşırken, nüdizm ile ilgili makalelere rastladım ve bir anda bu konunun içine girdim. Anladım ki aradığım hayat yolu buydu" diye anlatıyor.
Aditya daha sonra ülkedeki diğer nüdistlerle de temas kurdu. Jakarta'daki topluluğun kadın ve erkeklerden oluşan 10 ila 15 arasında üyesi var. Onlar küçük ama birbirine bağlı bir gruplar.
Aditya, çıplak olmanın kendisine daha güçlü bir aidiyet verdiğini söylüyor: "Bu şekilde kendimiz olabiliyoruz. Ne kadar yağlı olursan ol, penisin ne kadar küçük olursa olsun, göğüs ölçüsü, doğum lekesi fark etmiyor. Kimse senin vücuduna laf atmıyor."
O Fransa'daki gibi nüdist toplulukların bir arada yaşadığı yerlere seyahat etmenin hayalini kuruyor.
Bu arada Endonezya'da her ne kadar toplum içinde çıplaklık yasak olsa da bu onların fırsatları değerlendirmediği anlamına gelmiyor.
Grup, zaman zaman Jakarta'nın dışındaki dağlık bölgede kiraladıkları evde buluşuyor. "Anında soyunuyoruz" diyor Aditya.
Günü ise, normal bir şekilde politikadan günlük iş hayatına kadar olan konular üzerinde tartışarak geçirdiklerini anlatıyor.
Sonra bana Endonezya'nın az bilinen yerlerinden birinde deniz tatilden yeni döndüğünü, burada şehirde uğradığı ayrımcılıktan uzak olduğunu ifade ediyor.
Bu yerin, yoğun ağaçlar arasında bir bölge olduğunu ama buna karşın yine de dikkatli davrandığını söylüyor.
"Zamanı doğru seçerek, hep erken saatlerde yürüyüşe çıkmaya dikkat ettim" diyor.
Pervasızca mı?
Risklerine karşın Aditya, nüdist internet sitelerinde hayat tarzı ile ilgili paylaşımlarda bulunuyor.
Birçok Instagram hesabının arasında özel olan bir tanesinde çıplak fotoğraflarını da paylaşıyor. Bu paylaşımlardan birinde, tamamen çıplak bir şekilde bir kilisenin içinde duruyor.
Ancak o hesabı, Endonezya'daki yasalar nedeniyle yargılanma ihtimali nedeniyle sildi.
"Gruptaki arkadaşlarım, çok pervasız davranarak internete açıldığım konusunda uyardılar" diye anlatıyor bu durumu.
Ancak o, bu paylaşımların, yaşadığı hayat hakkındaki yanlış algıyı değiştirmek konusunda gerekli olduğunu düşünüyor.
"Endonezya'daki insanlar çıplaklığın cinsellikle alakası olduğunu düşünüyor" diyerek çıplaklığın teşhircilik olmadığını düşündüğünü söylüyor.
"Eğer soyunmuşsak bunun bir seks partisi olduğunu düşünüyorlar. Doğrusu burada cinsellikle ilgili hiçbir şey yok"
"İnsanlar tamamen giyinik olduklarında daha terbiyeli oldukları konusunda tam bir ikiyüzlülük içindeler"
Zor bir yaşam biçimi
Borneo'da yaşayan bir başka nüdist, bunun Endonezya için zor bir yaşam biçimi olduğunu kabul ediyor.
Fransa ve Almanya gibi, nüdistliğin kabul edildiği ülkelere öykünerek bakıyor ve Endonezya turizminin bu pazardan yararlanabileceğini söylüyor. "Buralarda da ancak 'yabancı nüdistlere' hoş görü ile bakılıyor" diyor.
40 yıl geriye gidildiğinde, çıplaklık Bali gibi yerlerde sıradan bir durumdu. Kadınlar çoğunlukla üstsüz dolaşıyordu ve çıplak banyo yapıyordu.
Çoğunluğu Hindu olan adada nüdist plaj yok. Ancak sahil kesimindeki bazı bölgeler, kayalarla paravanlandığı için nüdistler arasında popüler olmayı sürdürüyor.
Bali'deki işletmelerden birinin yöneticisi, mülklerinden ikisinde "isteğe bağlı kıyafet" seçeneği bulunduğunu açıklıyor. Sadece Seminyak'ta bu şekilde 10 işletme daha var.
Aynı kişi, "çıplaklığa hoşgörülü özelliği ile piyasaya çıkarılmayan birçok villa, yine de bu kişiler tarafından kiralanıyor" diyor. "Nüdizm üst sınıf için sıradan bir durum"
BBC'ye konuşan otel yöneticisi, sadece yabancı konukları kabul ettiklerini ancak başka otellerin Endonezyalı turistleri de kabul ediyor olabileceğini söyledi.
Farklı olduğun için taciz edilmek
Adtiya, kendisinin ve grubundaki diğer kişilerin normal insanlar olduğu konusunda toplumu eğitmek istediğini söylüyor.
"Birçok kişi kendilerine sıra dışı gelen bir şeyle karşılaştıklarında aşırı tepkisel olabiliyor. Trans bireylere karşı ne kadar saldırgan olduklarını görmüyor musun, onları dövüyorlar."
"Benim yaptığım pornografi değil" diyor.
"Beni yargılayıp, namussuz olduğumu düşündüklerinde kendimi kötü hissediyorum. Bazıları bize 'hayvan' bile diyor. Ben yalnızca kendim oluyorum. Kimseye zarar vermiyorum."
Bazı zamanlarda sosyal medyada oluşan yanlış algıya karşı mücadele etmek istediğini söylüyor.
Sonrasında ise bu kişilerle uzun ve amaçsız bir diyaloğa girecek enerjisi olmadığını. "Çok sayıda insan hala bu düşünce ile başa çıkamıyor."
