Güney Afrika'da onlarca siyahı öldüren katil: 'Beni polis teşvik etti'

Güvenlik görevlisi, çoğunlukla oyuk uçlu mermi çekirdeği doldurduğu 9 mm'lik yarı otomatik tüfek taşıyordu. Bu mermiler vücuda girdiğinde organlarda ciddi hasara neden oluyor.

Bu vakalardan birinde katil, silahsız bir adama sekiz kez ateş etti.

11 Temmuz 1988'deki bir başka vahşi cinayet vakasında ise, bozuk para çalmak için bir restorana giren 14 yaşındaki bir çocuğu vurdu.

Güvenliği için ismi gizli tutulan çocuk, Van Schoor'u elinde silahla gördüğünde tuvalete saklandığını, ancak adamın onu çağırıp, duvarın yanında durmasını istediğini, ardından da kendisini defalarca vurduğunu polise anlattı.

Tanık ifadesinde ise, "Benden ayakta durmamı istedi ama yapamadım. Yerde öylece yatarken ağzıma vurdu. Beni kaldırıp, bir masaya dayadı ve yeniden ateş etti" dedi.

Sağ kurtulmayı başaran çocuğa inanan olmadı. Binaya zorla girdiği için ceza aldı. Van Schoor'un saldırısına uğrayıp vurulduğunu ilk ağızdan anlatan pek çok erkek çocuk ve erkeğin kaderi de aynı oldu.

Van Schoor'un yargılandığı davanın duruşmalarında, tanıkların buna benzer ifadeleri de dinlendi, ancak yargıç ifadeleri "basit" ve "güvenilmez" bularak defalarca geçersiz saydı.

Güney Afrika'da jürili yargılama yapılmıyor ve hakimin kanaati esas alınıyor.

Van Schoor'un davası sürdüğü sırada, East London'da yaşayan beyaz toplulukların çoğu üyesi ona destek verdi.

Hatta bir iş insanı, araçların tamponuna yapıştırılması için katilin fotoğraflarını bastırdı. Kurşun delikleriyle dolu bir kalp resminin yanında "Louis'yi seviyorum" mesajı yazılıydı.

'Sırf eğlencesine çıkıp, adam öldürüyordu'

Schoor davasına ilişkin araştırmaya 1980'li yıllar boyunca liderlik eden ve dava duruşmalarında da bulunan Güney Afrikalı gazeteci Patrick Goodenough "Yasal sistemdeki ırkçı taraflılık açıkça görülüyordu" diyor.

"Ona olan destek çok büyüktü" diyen Goodenough'a göre Van Schoor bu desteği almasaydı, bu kadar büyük suçlar yanına kâr kalmayacaktı.

Ülkede cinayet ve cinayet teşebbüsü davalarında zaman aşımı uygulanmıyor. Teoride polisin Van Schoor dosyasını yeniden açıp, "gerekçeli" olduğu iddia edilen silahlı saldırıları yeniden incelemesinin önüne geçebilecek bir sebep yok.

1980'li yıllarda bu cinayetlerle ilgili toplumda farkındalık yaratan bir başka gazeteci olan Domonic Jones'a göre, "Louis Van Schoor esasında sırf eğlence olsun diye çıkıp, bu insanları öldürüyordu".

BBC'nin araştırması sırasında ulaştığı en korkunç bulgular, Van Schoor'un bu eylemlerinden ne kadar heyecan duyduğunu gösteren röportajlarındaki ifadelerdi.

BBC'ye konuşan Van Schoor, cinayetlerden bahsederken "Her akşam yeni bir maceraydı" ifadelerini kullanıyor.

'Adrenalinin yaydığı kokuyu duyabiliyordum'

O dönemde çoğu işletme sessiz alarm sistemiyle korunuyordu. Biri bir binaya izinsiz girdiğinde Van Schoor'a uyarı gidiyordu ve bu şekilde kurbanları şaşırtabiliyor, onları binanın içinde tespit edebiliyordu. Her zaman olay yerine yalnız gidiyordu.

"Çıplak ayak geziyordum. Etraf sessizdi. Böylece ayakkabılarım ses yapmıyordu" diyen Schoor, ışığı açmadığını ve kurbanını kokusunu duyarak bulduğunu söylüyor:

"Eğer biri haneye tecavüz ederse, salgıladığı adrenalin etrafa bir koku yayıyor ve bunu duyabiliyorsunuz."

Van Schoor, asla "siyah insanları öldürmek maksatıyla" dışarı çıkmadığını, ırkçı olmadığını iddia ediyor. Ancak karanlıkta onları takip etmeyi "heyecanlı" bulduğunu da kabul ediyor.

Van Schoor güvenlik görevlisi olmadan önce East London polis teşkilatında 12 yıl çalıştı.

Polis olduğu dönemde "saldırı köpekleri" diye tanımladığı, çoğu siyah zanlıları ve protestocuları yakalamak için kullanılan polis köpekleriyle ilgileniyordu.

Cinayetleri, "Bir avdı ama başka bir türün avı" diye tanımlıyor.