1 Haziran 2013'te Kabataş'ta Gezi Parkı eylemcilerinin saldırısına uğradığını iddia eden Zehra Develioğlu'nun avukatı Abdurrahman Kayapınar, basına yansıyan görüntülerin doğru olduğunu ama gerçeğin tümünü yansıtmadığını belirterek, “Basında yayınlanan kamera kayıtları da MOBESE kamerası kaydı olmayıp bu nedenle net ve belirgin görüntüler içermemektedir” dedi.
Geçen yıl Haziran ayında İstanbul Kabataş Vapur İskelesi’nin karşı kaldırımında bebeğiyle bekleyen başörtülü bir kadına Gezi Parkı eylemine giden bir grubun sözlü ve fiziki tacizi olduğu, kadının darp edildiği iddia edilmişti.
İskelede beklerken saldırıya uğradığını söyleyen Zehra Develioğlu’nun bu iddiası o günlerde çok tartışılmış, Başbakan Erdoğan da pek çok konuşmasında bu duruma sert ifadelerle tepki göstermişti.
Zehra Develioğlu, olayla ilgili olarak savcılığa suç duyurusunda bulunmuş, birkaç gün sonra da bazı gazetecilere olayla ilgili ayrıntılarını anlatmıştı.
‘Teşhise müsait görüntülere ulaşılamadı’
Al Jazeera'nin haberine göre Develioğlu'nun avukatı Abdurrahman Kayapınar, yazılı açıklamada bulundu. Görüntülerin doğru olduğunu ama gerçeğin tümünü yansıtmadığını ifade eden Kayapınar'ın açıklaması şöyle:
"Olayla ilgili yürütülen soruşturma aşamasında. Olayın meydana geldiği bölgede bulunan bir kısım MOBESE kameralarının tahrip edildiği, tahrip edilmeyen kısmının ise olay yerini kaydetmediği tespit edilmiştir. Bu itibarla olay yerine ait net teşhise müsait görüntülere ulaşılamamıştır. Basında yayınlanan kamera kayıtları da MOBESE kamerası kaydı olmayıp bu nedenle net ve belirgin görüntüler içermemektedir.
Müvekkilime ait olmayan beyanlar
Açıklamada ayrıca, basında Zehra Develioğlu’na ait olmayan bazı beyanlara yer verildiği vurgulanıyor: ‘Basın yayın organları tarafından müvekkilime ait olmayan bir kısım beyanlar esas alınarak görüntülerin bu beyanları desteklemediği iddia edilmekte, müvekkilim etrafında kalabalık bir grup tarafından toplanılmış olması önemsiz bir olay gibi gösterilmekte, görüntülerin net ve belirgin olmamasından da istifade edilmek suretiyle müvekkilimin gerçek dışı beyanda bulunduğu yönünde bir algı oluşturulmaya çalışılmaktadır.’
