12 Haziran 2024 12:26
Vietnam Savaşı sırasında ABD, Kuzey Vietnam'ı bombalamak için Tayland'daki hava üslerini kullandı. Binlerce Amerikan askeri Tayland'da görev yapıyordu ve pek çoğu, Taylandlı kadınlardan çocuk sahibi oldu. Ancak askerlerin çoğu savaş bitince ülkeyi terk etti. 50 yıl sonra yeni DNA testleri sayesinde bir zamanlar geride bırakılan çocuklar biyolojik anne ve babalarıyla buluşuyor.
Jenny Stüber 1970 yılında, başkent Bangkok'un 140 kilometre güneydoğusundaki U-Tapao Hava Üssü yakılarında Taylandlı bir anneden dünyaya gelmişti.
Jenny, "Annem bana bakamamış. En yakın arkadaşına vermiş ama o da bana bakamamış" diyor.
Dolayısıyla Jenny, istenmeyen "savaş çocuklarını" destekleyen uluslararası bir kuruluş olan Pearl B. Buck Vakfı'na teslim edildi.
Jenny'nin babasının kim olduğunu kimse bilmiyordu. Ellerindeki tek bilgi Vietnam Savaşı sırasında Tayland'da inşa edilen sekiz Amerikan hava üssünden biri olan U-Tapao'da çalışan bir Amerikan askeri olduğuydu. Üs, B-52 bombardıman uçaklarının kullandığı başlıca pistti.
1965 ve 1973 arasında, Kuzey Vietnam'daki komünist rejime karşı savaşmaları için bölgeye her yıl yüz binlerce Amerikan askeri gönderildi.
ABD Gazi İşleri Departmanı'nın kayıtlarına göre savaş boyunca toplamda 3,4 milyon Amerikan askeri Güneydoğu Asya'ya konuşlandırıldı.
ABD'nin Soğuk Savaş dönemindeki kaygısı komünizmin yayılmasıydı, özellikle de "domino teorisi" kapsamında... Bir Asya ülkesi solcu ideolojiye kaybedilirse, diğerlerinin de hızla bunu takip edeceğinden korkuluyordu.
Savaşın zirve yaptığı dönemde, Tayland'da yaklaşık 50 bin Amerikan askeri konuşlandırılmıştı.
Ayrıca binlerce asker, izin dönemlerinde düzenli olarak Tayland'a dinlenmek ve eğlenmek için gidiyordu.
Amerikan hava üslerinin etrafında barlar, gece kulüpleri, genelevler kuruldu. Çok sayıda asker Taylandlı kadınlarla kısa süreli ilişkiler yaşıyordu.
Jenny, böyle bir ilişkiden dünyaya gelmişti.
Üç haftalıkken o dönem Tayland'da çalışan İsviçreli bir çifte evlatlık verildi. İsviçreli kardeşleriyle büyürken kendisini onlardan farklı hissetmedi.
Ta ki o güne kadar...
"Bangkok'taki bir mağazada bir kadın annemin nerede olduğunu sordu. Ben de annemi, kasanın yanında duran sarışın bir kadını gösterdim. Kadının kafası karışmıştı."
Jenny, uyumadan önce okunan hikayeler aracılığıyla evlatlık olduğunu öğrendi.
Aile, Jenny 14 yaşındayken İsviçre'ye taşındı ve kendisine biyolojik anne ve babasını bulmak için bir gün Tayland'a geri dönme sözü verdi.
2022'de DNA testlerine erişimin kolaylaşması sayesinde, ABD'deki babasını bulmayı başardı.
Ancak yolculuğu daha bitmemişti. Şu anda 53 yaşında olan Jenny hala Taylandlı annesini arıyor.
Jenny gözyaşları içinde, "Kendi kendime annemi asla bulamayabileceğimi ve hikayemin mutlu sonla bitmeyebileceğini söylüyorum" diyor.
Savaş ve seks turizmi
Uzun savaşın hem mali hem de can kayıpları anlamındaki bilançosu ABD'nin kaldırabileceğinin ötesine geçti. 1973'te askerlerini geri çektiler ve iki yıl sonra Güney Vietnam, komünist Kuzey'in eline geçti.
Amerikan varlığı, uluslararası alandaki Tayland algısını önemli ölçüde değiştirdi ve turizmde büyük bir artış oldu. 1960'lı yıllarda sadece 200 bin yerli ve yabancı turist varken, 1970'te turist sayısı 800 bine, sadece 10 yıl sonra da 5 milyona çıktı.
Vietnam Savaşı'ndan 50 yıl sonra Tayland önemli bir küresel seyahat güzergahı haline geldi. Aynı zamanda kısmen savaş döneminin mirası nedeniyle seks turizmi merkezine de dönüştü.
Televizyondan çağrılar
Jenny Stüber doğmadan sadece birkaç yıl önce, Morris K Ple Roberts da Taylandlı bir anne ve ABD'li bir askerin ilişkisi sonucu doğduktan sonra evlatlık verildi.
Annesi, Roberts'ı Pearl S. Buck'a, Jenny'nin İsviçreli bir aileye evlatlık verilmesine yardımcı olan vakfa verdi.
Vakıf, 1968 itibarıyla "2.000'in çok üzerinde" yarı Taylandlı, yarı Amerikalı, biyolojik babaları savaş sırasında Tayland'da görev yapan Amerikan askerleri olan çocuk olduğunu tahmin ediyor.
Hatta, ABD askeri babadan ve Doğu ya da Güneydoğu Asyalı anneden doğanlar için "Amerikasyalı" terimi kullanılıyor.
Vakıf ayrıca, BBC'ye yaptığı açıklamada savaştan sonra ABD'ye dönen babaların sadece % 5'inin Tayland'daki çocuklara mali destek sağladığını, bunu yapanların çoğunun da sadece bir yıl sonra para göndermeyi bıraktığını belirtti.
Morris, Taylandlı varlıklı bir aileye verildi. Bugün tanınmış bir aktör ve TV sunucusu. Ancak çocukluğunda ihmal edildiğini anlatıyor.
Morris, karın tokluğuna çalışmak zorunda kalan "bir hizmetçi olarak yetiştirildiğini" anlatıyor.
"Evde dayak yedim, sözlü hakaretlere uğradım. Okulda diğer çocuklarla kavga ettim. Koyu tenim yüzünden onlara göre 'kirli' ve standart altı bir insandım" diyor.
Birkaç kez evden kaçtı ama her seferinde geri dönmek zorunda kaldı. Morris 17 yaşındayken nihayet evden ayrıldı ve Pattaya'daki Pearl S. Buck Vakfı ile temasa geçti.
Vakıf sayesinde bir meslek okulu diploması aldı. Daha sonra Tayland'daki eğlence sektörüne girdi ve Morris K. adıyla televizyon programları sunmaya başladı.
Programlarında, annesi hakkında bilgi sahibi olanların kendisiyle temas etmesi çağrıları yaptı.
1995'te, Morris 35 yaşındayken annesi evinin kapısına geldi:
"Ona sarılmak istesem de birbirimizin kollarına atılmadık. Anne sevgisi ihtiyacı öfkeye dönüşmüştü. Beni neden bıraktığını bilmek istiyordum."
Annesi ona, babasız bir siyah bebeğe bakmanın Taylandlı bir kadın için skandal olacağını anlattı:
"Bensiz yeniden evlenebilir, normal bir aile sahibi olabilirdi."
Babasının, annesiyle tanıştığı Chachoengsao bölgesindeki temel inşaatlarında çalışan bir Amerikan askeri oldunu öğrendi:
"Adını hatırlayamıyordu. Tüm fotoğrafları ve diğer her şeyi yakmıştı. Annem onunla ilgili her şeyi unutmak istiyordu. İnsanlar bir seks işçisi olduğunu düşünüyordu."
Bu istenmeyen çocukların dışında, Tayland'daki yaygın seks işçiliği o yılların mirası.
Bristol Üniversitesi'nden Profesör Yanos Zylberberg, ABD üsleri yakınlarındaki seks endüstrisinin gelişmesinin, Vietnam Savaşı sırasındaki askeri varlığın bir sonucu olduğunu anlatıyor.
"Tayland seks endüstrisinin nasıl geliştiğine dair net bir örnek. ABD askerleri Vietnam'a savaşmaya gitti ama izinlerini Tayland'da rahatlayarak geçirdi. Savaş bitince, askerlerin yerini turistler aldı."
Bugün bile seks endüstrisi, on yıllar önce kapatılan Amerikan üslerinin yakınlarında.
'Kiralık eşler'
Aşk, Para ve Zorunluluk: Bir Kuzeydoğu Tayland köyünde ulusötesi evlilik kitabının yazarı Patcharin Lapanun, Taylandlı kadınlar ve Amerikan askerlerinin karmaşık bir ilişkisi olduğunu söylüyor.
Yazar bazı vakalarda "çift olarak birkaç ay birlikte yaşadıklarını ama ilişkilerinin askerler cepheye ya da ABD'ye geri dönünce sona erdiğini" anlatıyor.
Tayland toplumundaki bazıları bu kadınları "kiralık eşler" olarak görmüştü.
Morris'in annesi, ilk buluşmalarından 10 yıl sonra öldü ve televizyon sunucusu bunun biyolojik babasını bulma arayışının sonu olduğunu düşündü.
Ama yıllar sonra, DNA testiyle yakınlarını bulmayı vaat eden bir Amerikan şirketine başvurdu.
Sonuçlar gelince bir kuzeni tespit edildi. Kuzenine ulaşıp ailesinde 1964-66 arasında Tayland'da bulunan biri olup olmadığını sordu.
Biri vardı, eski asker Isaiah Roberts.
2019'da kuzeni üç başka yetişkin çocuğu olan Isaiah ile Morris arasındaki ilk görüntülü görüşmeyi ayarladı.
Covid pandemisi yüzünen yaşanan gecikmelerden sonra Moris 2022'de 85 yaşındaki babasıyla ilk kez buluşmak için Alabama'ya uçtu.
DNA testi % 99,6 oranında genlerinin eşleştiğini gösterdi.
"Babam başka DNA testine ihtiyacımız olmadığını söyledi, DNA'sı tamamen yüzümdeydi" diyor.
Isaiah, Amerika'nın Sesi'ne yaptığı açıklamada, "Büyük olasılıkla benim olduğunu biliyordum, çünkü annesiyle ilişkim vardı. Onu reddetmeyeceğim. Kabul ediyorum ve sorumluluk alıyorum" dedi.
Morris geçtiğimiz aylarda Tayland'daki televizyon kariyerine son verdi ve babasıyla birlikte yaşamak için ABD'ye taşındı. Yeni yaşamının videolarını internetten paylaşıyor.
Bir isim bile yok
Jenny Stüber, Morris'in babasına sarıldığı videoları gözyaşlarıyla izliyor.
O da babasını 2022'de yaptırdığı bir DNA testiyle buldu, ancak henüz buluşmadılar.
78 yaşındaki babası ABD'de hapiste yatıyor. Mektuplaştılar ve birbirlerine fotoğraflarını gönderdiler. Jenny'nin gerçekten kendi kızı olduğuna inanıyor.
Jenny, "Annemin kim olduğunu sordum. Tam adını bilmediğini söyledi. Annemi bulmamı sağlayabilecek kapı üzerime kapandı" diyor.
Jenny'nin babası, annesinin U-Tapao Hava Üssü'nün dışındaki bir yiyecek tezgahında çalıştığını söyledi. Tayland'da görev yaparken 10 ay süren bir ilişkileri olmuştu:
"Daha sonra babam 1970'de ABD'ye geri gönderildi. Ordu küçük kardeşini Saygon'a (Ho Chi Minh City) göndermek istiyordu ve aynı aileden iki kişinin aynı anda görev yapamayacağına dair bir kural vardı."
Yiyecek tezgahındaki Taylandlı kadının hamile olduğunu hiç öğrenmemişti.
Jenny daha sonra evlenip iki çocuk sahibi olan babası için, "Bana anneme tam adını hiç sormadığını ve bundan pişman olduğunu söyledi" diyor.
Jenny birkaç kez Tayland'a geri dönüp daha önce yiyecek tezgahlarının durduğu yeri ziyaret etti. Annesinin yaşayıp, çalışmış olabileceğine inandığı bu mahallelerdeki yerel makamlarla temas kurdu ama sonuç alınamadı:
"Onu kafamda canlandırmaya çalıştım. Babam bana 'Jenny aynaya bak, gülümse, onu göreceksin' dedi."
Jenny şu anda biyolojik babasının af alıp yakında hapisten çıkmasını umuyor. Babasıyla görüntülü görüşme yapmak istiyor.
"Umarım gelecek yıl, belki daha sonra. Ama kim bilir, belki asla."
© Tüm hakları saklıdır.
Yazarlar
- Adnan Ekinci
- Ahmet Sever
- Ahmet Talimciler
- Akdoğan Özkan
- Alex Akimoğlu
- Ali Akay
- Atilla Dorsay
- Aydın Engin
- Ayfer Feriha Nujen
- Aysel Sağır
- Ayşe Acar
- Barçın Yinanç
- Bekir Ağırdır
- Candan Yıldız
- Cemal Tunçdemir
- Çağnur Öztürk
- Çiğdem Anad
- Deniz Can
- Doğan Akın
- Emrah Akın
- Ercan Uygur
- Erdoğan İşcan
- Erdoğan Sağlam
- Faruk Bildirici
- Fulya Canşen
- Füsun Sarp Nebil
- Gökçer Tahincioğlu
- Gönenç Gürkaynak
- Hakan Aksay
- Hande Çayır
- Hasan Cemal
- Hasan Göğüş
- Hasan Servet Öktem
- İrfan Yalın
- İskender Aruoba
- Leyla Alp
- M. K. Perker
- Mehmet Y. Yılmaz
- Mehmet Y. Yılmaz | Futbol
- Mehmet Y. Yılmaz | Hafta Sonu
- Mehmet Yalçın
- Murat Batı
- Murat Belge
- Murat Bjeduğ
- Murat Sabuncu
- Mustafa Durmuş
- Oğuz Demiralp
- Orhan Tekelioğlu
- Oya Baydar
- Pınar Doğu
- Rıdvan Akar
- Rıza Türmen
- Selçuk Demirel
- Sencer Ayata
- Seyfettin Gürsel
- Süheyl Aygül
- Şenay Tanrıvermiş
- Şengün Kılıç
- Şirin Payzın
- Şükrü Hatun
- Talat Kırış
- Tan Oral
- Tolga Şardan
- Tolga Şirin
- Tuğçe Tatari
- Tuğrul Akşar
- Tuğrul Eryılmaz
- Türkay Demir
- Uğur Gürses
- Umut Ozan Darıcı
- Yalçın Doğan
- Yılmaz Murat Bilican
- Yusuf Nazım
- Zeynel Lüle