Yine süreçlerden bir süreç yaşıyorduk. Yine, barış kavramı düşlerine bile girdiğinde, “hafazanallah, şeytan vesvese sokmuştur!” diye celallenen bir güruh vardı.

Mazlum çelebiliği ile kimsenin toprağında gözümüz, bayrağına sözümüz olmadığını anlatmak da yine bize düşmüştü.

Ne çok ‘yine’ dedim değil mi? Bu memleketin Gördüşlü Sisifos’dan borç aldığı bir kaderi var işte. Borçtan kurtulmaya da pek niyeti yok. Sisifos kayayı, biz de kuyruğumuzu kovalayıp durduk yıllarca.

Barışı ilk Karadenizliye anlatalım dedik. Onlara anlatabilirsek eğer gerisi kolaydı.

Benim bir can yârim vardı o zamanlar. Teşvik etti; rahatlattı. "Konuşmayı şehvetle seven" hemşehrilerinin aslında iyi insanlar olduğunu söyledi. Yolların saklamasını diledi. "Bütünlüğümüze bahane olmalarına" niyet ederek düştük yollara. Hem Mumhane önünde çay bile içebilecektik barış gelirse…

Olmadı! Karadenizlinin kötü bir gününe denk geldik. Bir insan evladı 700 kilometre taş yer mi yağmur gibi? Yedik ve gerisin geri döndük.

İşte bu linç güruhuna yine bir Karadeniz uşağı Volkan Konak, atma türkü lezzetinde ve ülfetinde karşı çıktı.

“Maçka’ya gelin benim evimde kalın” dedi. Bizim için “Bunlar sözüne güvenilir insanlar” dedi…

İşte o gün kalbimizde, yücelerden yüce bir konak inşa etti. Tıpkı soyadı gibi.

Aradan bir zaman geçti. Selahattin Demirtaş ile beraber urgun urgun bir türkü gecesine firar ettik. Mekâna girdiğimizde Volkan bütün haşmetiyle kucakladı bizi. Duymuş ve yüreğini ikram etmeye gelmişti. “Ha bu gece beni çekeceksunuz, yedi sülalemin, yedi sülalenizden alacağu var” dedi. 

Yedi sülalesine sövmüştü çünkü nasipsizler sürüsü.

Sabaha kadar her makamdan dem tuttuk. En çok da sevdaluk söyledik. O koca adam Yozgat Sürmelisi'ne ağladı hıçkıra hıçkıra…

Süreçlerden bir süreçteyiz yine. Bir dostla haber göndermişti. “Ha söyleyin o deliye da, bu sefer bütün memleketi gezsun once, en son Karadeniz’e gelsun” diye…

Volkan Konak

Er kişi niyetine

Densiz müftünün biri kem söz etmiş. Sanırsın ki cehennemden beratı var da herkesi nar ile korkutmada.  Öte yandan, namazı kılınır mı kılınmaz mı fetvaları kol geziyor.

Keşke bir Oflu Hoca ağızlarının payını verse:

“Ula kardeşluk” dese, “biz yeri gelir Allaha da küseruk. İnsan sevduğine küser. Belki de beklentimiz buyuktur, ondan sebeb! Her poha da konmayiverun da!”

Cenaze namazı, inananlar için gidene yapılması farz olan bir görevdir. Ve fakat yeryüzünde bir kişi bile bu vecibeyi yerine getirirse, insanlığın kalanından bu borç kalkmış olur.

Benim Volkan Konak’a ödenmesi zor bir borcum var.

Yine barış uğruna yollarda olduğum için tek başıma bir gıyabi cenaze namazı kılacağım. Belki o hercü mercin içine girmek istemeyenler için de o densiz müftü gibi "zorlaştırıcı değil kolaylaştırıcı" olacağım.

Siz de evinizde yapabilirsiniz. Şöyle:

Abdestinizi almayı unutmayın.

Kıbleye dönün.

Allah için namaza, meyyit için duaya durup, er kişi niyetine diye niyetinizi beyan edin. (İçinizden geçirseniz de olur.)

Allah-u Ekber diyerek birinci tekbiri getirin ve ellerinizi bağlayın.

Sübhaneke duasını (ve celle senaük) kısmıyla beraber okuyun.

İkinci tekbiri alın ve Allahümme Salli ve Allahümme Bârik dualarını okuyun.

Üçüncü tekbiri alın ve cenaze duası ya da Fatiha’yı okuyun. Kunut duası da olur.

Dördüncü tekbiri alın. Es selâmu aleyküm ve rahmet’ullah diyerek sağa ve sola selam verin.

İşte bu kadar. Bilmeyenler için internette bu duaların hepsi var. Allah kabul etsin. Sizlerin de geçmişlerinize rahmet olsun. Amin

Bu ibadetinizi daha da şereflendirmek isterseniz eğer bildiğiniz bir duayı da ekleyerek, bu duadan hasıl olacak sevabı Hatice annemize de hediye edin.

Ki o İslamın Resullah (s.a.s)'la beraber ilk namazını eda eden şahsiyettir fakat cenaze namazı kılınmamıştır.

Volkan Konak

Ölmüşlerinizi hayırla yâd ediniz

Çünkü ölüden ve deliden hüküm kalkar. Volkan Konak’ın gidişine mazeret arayan çok. Aşıdan diyen var, Covid’den diyen var, günahkâr olana kadar bekletilmiş üzüm suyundan diyen var…

Bence eceli saymazsak, bedeni o büyük yüreğine dar geliyordu.

Şerefle girdi hayatımıza, şerefle yaşadı, şerefiyle tamamladı zamanını. Şerefiyle de haşrolunacaktır inşallah.

Bana gelince, gönderdiği nasihatı tutacağım. Barışın son mührü için Karadeniz’e gideceğim.

Artık Mumhaneönü’nde çay içesim yok. Maçka’daki kabri başında, dünyanın bütün sevdalukları için şu türküyü okurum belki;

denizde kararti var bu gelen kayik midur
ben ozledum yarumi ağlasam ayip midur

oy dumanlar dumanlar hep dağlari sardunuz
yureğumun derdini bilsenuz ağlardunuz

karardi karadeniz taşti bu yana taşti
haber verun yarume gozlerum doldi taşti

Belki de “Bir daha değse idi nefesum nefesune” yi söylerim.

Uğurlar olsun güzel yürekli kardeşim. Bütün vakitsiz gidenler gibi Yollar saklasun seni.