Milli Takım Avrupa Şampiyonası'ndaki ilk maçında Gürcistan'ı 3-1 yendi. Tüm kıta, Arda Güler'in müthiş şutunu konuşuyor. İspanya basını, ona "Genç Türk İncisi" diyor
Futbol kaçıkları Dortmund'da,
her taraf kırmızı beyaz...
Hadi maça maça,
Berlin'e finale finale!
Heyecan tırmandıkça tırmanıyor.
Plevne Marşı'nı koymuş,
sonuna kadar açmış:
Tuna Nehri akmam diyor,
Etrafımı yıkmam diyor!
Müthiş bir coşku patlaması:
Finale finale,
Tarih yazmak için Berlin'e,
Berlin'e...
İçim kıpır kıpır.
2008'de yapamadığımızı
bu kez neden yapamayalım.
Futbolun güzel heyecanı
sarıyor içimi...
Futbolculuğu da olan Albert Camus
ne kadar haklıymış şöyle derken:
Futbol olmasa dünya
çok daha gri, kurşuni
ve acımasız olurdu.
Türk futbol çılgınları Dortmund'da, Gürcistan'a karşısında gelen galibiyeti kutluyor. Gün boyu, Alman kentini kırmızı beyaza boyayıp, sarı duvarı kırmızı duvar yaptıktan sonra sevinmek futbolcularla birlikte en çok onların hakkı...
Futbol hayaleti
üç hafta boyunca
peşimizi bırakmayacak,
ne güzel!
Euro 2008'in o Viyana,
Cenevre, Basel
günlerini anımsıyorum.
* * *
İçimden geliyor, bağırıyorum:
Güneşin zaptı yakın!
Karıştırma, zaptı yakın olan Viyana...
Peki kardeşim, söyle bakalım:
Allah futbolda taraf tutar mı?
Ya da iş Allah’a kalsa,
bütün maçlar berabere mi biterdi?
Bu soruyu, Hollandalı futbol efsanesi
Cruyff’a sormuşlar,
“Evet, berabere biterdi”
diye yanıtlamış...
Ama sen en iyisi bu işlere
bir de Allah’ı sokmasan.
Peki ya milliyetçilik...
N’olmuş milliyetçiliğe?..
İsviçre gazetelerinden birinde,
gazeteci milletinden biri
sana hafif tertip dokundurmuş...
Nasıl?
Oku oku:
"Bizim bildiğimiz Hasan Cemal
aklı başında biridir”
diye yazıyor, “Liberal,
Avrupa’dan yana olan
bu Türk meslektaşımıza
bir şeyler olmuş.
Kalkmış, ‘Evet, finale finale,
Viyana’nın fethine!’
diye borazan çalmış köşesinde...
‘Bizim takım
artık kimseye maç vermez’
diye de eklemiş...”
(Tages-Anzeiger,
Kai Strittmatter’in İstanbul’dan haberi,
17 Haziran 2008)
Futbol kaçıkları, 2008'de de Milli Takım neredeyse oradaydı
Fotoğraf: Vedat Danacı
Haksız mı yani?
Bu yaptığın milliyetçilik değil mi?
Değil tabii.
Nasıl yani?
"Futbol milliyetçiliği" bu...
Bunu da ancak futbolu
gerçekten seven
ve iliğine kadar hissedenler anlayabilir.
Ama yine de bu işi kısa kessen
daha iyi olacak. Dikkat et,
sana ufak ufak çakanlar
çoğalmaya başladı.
Satır arası atışlar da
dikkat çekiyor.
Pek yakında bu kafileye
Yıldırım Türker de katılabilir.
Sahi mi?..
Attila Gökçe’nin
Çekleri devirdiğimiz
o muhteşem gece
büyük bir heyecanla
hepimize bağırdığı gibi,
isyan futbolu oynuyor bizim milliler...
Buralarda herkesi heyecan bastı.
Zürih’te İtalya-Fransa maçını
seyretmek için hiç bilmediğim yerlerden
yürüye yürüye stadyuma gidiyorum.
Kocaman bir taş bina.
Bahçesinde, 13-14 yaşlarında
bir erkek çocuk futbol topuyla
tek başına oynaşıyor.
Sırtında da Türkiye forması...
Topu duvara vuruyor,
gelen topa bir daha vuruyor.
Daha çok sağ ayağını kullanıyor.
Yanına gittim.
Ailesi Burdurlu, İsviçre’de doğmuş.
Babası, fabrikada işçiymiş.
“Sağ ayağım zayıf abi” dedi,
“Onun için topu duvara
hep sağla vuruyorum ki
kuvvetlensin diye...”
Bir büyüğü tavsiye etmiş...
Yıllar öncesine gittim.
Benim de sol ayağım zayıftı.
Galatasaray genç takımının
antrenörü Doğan abi de (Doğan Koloğlu)
o yaz bana aynı şeyi tavsiye etmişti.
Bebek’te topu alıp,
Robert Kolej’in bahçesine çıkar,
sol ayağımla meşin yuvarlağı
duvara vurup dururdum.
Ufaklığın yanağını okşadım.
“Kupayı inşallah alacağız abi”
diye seslendi arkamdan.
Yol üstünde Kebap Haus.
Lahmacun içi döner var üstelik.
Yiye yiye yola devam ediyorum.
Reva Restoran’ın önünde tavla partisi...
Kocaman bir afiş dikkatimi çekiyor,
Gülşah sahne alıyormuş burada...
Bir genç kız yolumu kesiyor.
Masanın üstünde tansiyon aletine
benzer bir şey.
“Stres ölçüyoruz, bedava” diyor.
Organizasyonun bir parçasıymış...
“Siz bu aleti alın,
Türkiye’nin maçlarına
getirin” diyorum.
“Ama maçın sonlarına doğru
bizim strese dayanamaz,
bozulur, patlar” diye ekliyorum.
Hadi maça maça...
HC Viyana'da 2008 Avrupa Şampiyonası'nda basın tribününde Milliyet ekibiyle: Hasan Cemal, Halil Özer, Erhan Telli
Fotoğraf: Vedat Danacı
* * *
Yağmur var!
Futbol kaçıkları
Dortmund sokaklarında
akın akın, Plevne Marşı da
ciyak ciyak:
Tuna Nehri akmam diyor,
Etrafımı yıkmam diyor!
Tribünler kırmızıya boyanmış durumda.
Ben de elimde
bira bardağım
televizyonun karşısına oturuyorum,
maçı yazmak üzere...
Keşke ben de Dortmund'da,
tribünlerde olsaydım
"futbol kaçıkları"yla
birlikte...
Kader utansın!
Ama hep bizim Tuğrul
yapacak değil ya,
ben de turnuva boyunca
onun gibi Gonzo gazeteciliği
yapacağım ona inat...
Finale finale,
tarih yazmak için
Berlin'e Berlin'e...
Haydi bastır milli takım,
Dortmund'da bu gece
geçelim şu Gürcistan'ı...
İyi başlıyoruz.
Top bizde, oyun üstünlüğü bizde.
10. dakika, aahhh,
Kaan Ayhan'ın mükemmel şutu
direkte patlıyor.
Savunmamız tekliyor.
Dakika 11, top sekiyor,
Mert son anda uzandı,
çıkardı topu...
Golsüz eşitlik sürüyor,
yüreğim ağzımda,
Hakan döndü vurdu ama dışarıya...
Gözüm Arda'da,
Kenan Yıldız'da....
Dakika 24, yüzde 70'e 30,
oyun üstünlüğü bizde
ama gol yok derken...
Dakika 25:
Mert Müldür'den harika bir gol!
Tam bir füze...
Mert Müldür, savunmadan seken topa öyle bir vurdu ki kimse çıkaramazdı. Dortmund'da perdeyi böyle açtık
Futbol kaçıkları,
tribünler çıldırdı.
Aman Allahım,
bir gol daha
ama ofsayt...
Bu maç bizim!
Ama futbol bu,
belli mi, olur.
Dakika 31'de
yedik golü, 1-1...
Az daha ikinciyi de yiyorduk.
Gürcüler oyunu dengeledi,
bastırıyorlar.
Bizim savunma tekliyor.
Orta saha Gürcistan'a geçiyor.
Ve isabetsiz paslarımız çoğalıyor.
Sakin sakin topu dağıtan
Arda'yı faulle durduruyorlar.
Oyun hakimiyeti hala bizde,
yüzde 61-39...
Arda tam bir fırlama diye,
not alırken, 65. dakikada
şahane bir gol atıyor.
Turnuvanın 'altın çocukları'ndan
biri olarak dünyanın gözü üstündeyken
hem golünü atıyor,
hem de Ronaldo'nun
Avrupa Futbol Şampiyonaları'nda
ilk maçında golü bulan en genç oyuncu
ünvanını da alıyor.
Arda Güler, bizi inanılmaz bir füzeyle tekrar öne geçirdi. Dünya futbolunun yükselen değeri!
Sağ çaprazda topu ayağına aldığı anda golü hissettik. Euro 2008'de bizi ayağa kaldıran genç Arda'dan, başka bir Arda'ya...
Dakika 68, bu gol
kaçar mı Orkun?..
Yağmurla birlikte Gürcüler bastırıyor.
Aman aman,
direkten döndü bir şutları...
İki süper golle öndeyiz
ama içim pır pır...
Barış Alper etkisiz bu akşam...
Dakika 86, az daha yiyorduk.
Hadi bitsin bu maç.
6 dakika uzatma.
Çok büyük bir heyecan.
Dakika 93'de az daha
yiyorduk golü.
Bu futbol adamı öldürür.
Dakika 94...
Eyvah geliyorlar.
Mert uzandı, top direkten döndü.
Çokça eleştirilen Samet,
takımı ipten aldı.
Gürcü kaleci de bizim 18'de
gol kovalıyor derken,
aslan Kerem Aktürkoğlu
topu sürüp boş bırakılan kaleyi buluyor...
Sonuç 3-1, zafer bizim.
Euro 2024'teki ilk maçımızı 3-1'le kazandık. Bu ön gösterimdi, devamı cumartesi günü turnuvanın favorilerinden Portekiz'in karşısında.
Bekle bizi Portekiz,
şimdi sıra sende.
Bizi Ronaldo falan kesmez,
bizim Arda'mız,
Kerem'imiz,
Mert'imiz var,
geliyoruz, tarih yazmaya...
Montella hoca bu maçtan
gerekli dersleri alırsa,
takım savunmamız oturursa,
cumartesi sahaya
tam konsantre çıkarsak;
90 dakika susmayan kırmızı duvarla
Portekiz karşısında da aynı kutlamayı yapacağız.
Hasan Cemal kimdir?
Hasan Cemal 1944 yılında İstanbul'da doğdu. 1965 yılında Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'nden mezun oldu. Gazeteciliğe 1969 yılında Ankara'da haftalık Devrim dergisinde başladı. Yeni Ortam dergisi, Anka Ajansı ve Günaydın gazetesinde çalıştıktan sonra 1973 yılında Cumhuriyet gazetesine girdi. 1979 - 1981 yılları arasında Ankara Temsilciliği yaptı. 1981-1992 yılları arasında Cumhuriyet Gazetesini Genel Yayın Yönetmeni olarak yönetti. Cumhuriyet gazetesi Cemal'in yönetimindeyken 1986'da Sedat Simavi Ödülü'nü kazanarak "yılın gazetesi" seçildi.
1992-1998 yılları arasında Sabah gazetesinin birinci sayfa yazarlığını yaptı. 1998'den 2013'e kadar yaklaşık 15 yıl boyunca Milliyet gazetesinde yazdı. Nokta dergisi 1989 Doruktakiler ve Türkiye Gazeteciler Cemiyeti köşe yazısı ödüllerini kazandı. Türkiye Gazeteciler Cemiyeti 2004 yılında da "Araştırma" ödülünü Hasan Cemal'in çalışmalarına verdi.
28 Şubat 2013'te Milliyet'in manşetinde yayımlanan "İmralı Zabıtları"nın yayınını savunduğu için dönemin başbakanı Tayyip Erdoğan'ın tepkisine hedef oldu. Milliyet yönetimi, "Başbakan'ı ve medya sermayesini sorgulamaktaki ısrarını" gerekçe göstererek yaklaşık 15 yıldır yazdığı gazetedeki köşesini kapattı.
Milliyet ile yolları ayrıldıktan sonra yaptığı röportajlar ve kaleme aldığı yazılar, bağımsız internet gazetesi T24'te yayımlandı. Türkiye medyasının en etkili ve kıdemli isimlerinden olan Hasan Cemal, Mart 2013'ten beri T24'te yazıyor. Harvard Üniversitesi Nieman Gazetecilik Vakfı Louis M. Lyons Gazetecilikte Vicdan ve Dürüstlük Ödülü'nü "hayatı boyunca basın özgürlüğünü savunmak için gösterdiği çaba nedeniyle" 2015 yılında Hasan Cemal'e verdi. Cemal, Türkiye'de bu ödülü alan ilk gazeteci oldu.
Bir dönem Bilgi Üniversitesi'nde "Medya ve Politika" dersleri veren Hasan Cemal'in yayımlanmış 13 kitabı, tarih sırasıyla şöyle:
- Tank Sesiyle Uyanmak (1986)
- Demokrasi Korkusu (1986)
- Tarihi Yaşarken Yakalamak (1987)
- Özal Hikâyesi (1989)
- Kimse Kızmasın Kendimi Yazdım (1999)
- Kürtler (2003)
- Cumhuriyet'i Çok Sevmiştim (2005)
- Türkiye'nin Asker Sorunu (2010)
- Barışa Emanet Olun (2011)
- 1915: Ermeni Soykırımı (2012)
- Delila - Bir Genç Kadın Gerilla'nın Dağ Günlükleri (2014)
- Çözüm sürecinde Kürdistan Günlükleri (2014)
- Hayat İşte Böyle Geçip Gidiyor (2018)
- Hasan Cemal'in "Zamane Diktatörleri" adını taşıyan basılmamış bir kitabı daha var
|
