Ankara'ya iner inmez her zaman yaptığım gibi ilk işim, bir simit almak oldu, sabah tazeliği kalmamış ve biraz da sertleşmişti, tadı da çocukluğumdaki gibi değildi yine. 

Sanıyorum, o tadı bulana kadar başkente her gelişimde bu arayışım devam edecek.

Kaldığım otelden çıkıp Ankara Ticaret Odası'na gitmek için bindiğim taksinin sürücüsü nereye gittiğimi sorduğunda daha yanıtlamaya fırsat bulamadan: 

"Ön seçimi getirecekler mi, ne diyorsunuz?" diye ikinci bir soruyu da bir çırpıda ağzından kaçırdı.

Taksinin kapısını henüz kapatabilmiştim ki kafamı kaldırdığımda kendimi, sürücü arkadaşla dikiz aynasında birbirimize bakar halde buldum.

Bu bakışmanın getirdiği merakla, ikinci sorusunu yanıtlamadan, nereli olduğunu sordum, adını da merak etmiştim. 

Bir daha görme ihtimalim olmasa da diyalog içinde olduğum insanlara ismiyle hitap ederek konuşmayı seviyorum.

Ferhat, Sivaslıydı ve Ankara'da büyümüş, meslek sahibi olmuştu, 45 yaşında ve bekardı.

Yaşını duyunca "Evlenmeyeceksin herhalde" diyerek soru sorma üstünlüğünü elime almak istedim, kahkahayla itiraz etti, belli ki daha niyeti bozmamıştı. 

Bunlar olurken, kurultaya gittiğimi anlar anlamaz ilk söz olarak ön seçim konusunu açmasını kafamda daha önce düşündüğüm bir şeyle birleştirmeye çalışıyordum. 

Ferhat'a göre CHP yönetiminin değişim iddiasının vaadi demokrasiydi ve bunun hayata geçip geçmeyeceği konusunda tüm Türkiye gibi o da beklenti içine girmişti. 

Aslına bakarsanız, yerinde bir kararla sembolik açılışı Sivas'ta yapılan kurultayın adı, "Değişim" değil "Demokrasi Kurultayı" olmalıydı.

Cuma günü kaleme aldığım bu yazıyı yazarken tüzük taslağının, yükselen demokrasi beklentisini ne kadar karşıladığı konusunda çok hararetli olmasa da tartışmalar sürüyordu.

Açıkçası konu ön seçim olunca CHP'de halef, selef yapılar için şöyle bir durum tespiti yapılabilir:

Parti içinde demokrasiyi savunan tutarlı bir muhalefet sorunu (arayışı) var. 

Bu tespitten bağımsız, son olarak söyleyeceklerim:

CHP, Türkiye'ye ne vaat ediyorsa tüzüğünde de o olmalıdır.

Eyvallah.