İşte haftanın ve son günlerin en güzel sürprizi. Hayal kırıklığı yaratan yerli-yabancı kimi filmlerden sonra, 100. yılını (hâlâ ve inatla) kutlayan Columbia ve fantastik filmlerin yuvası Marvel’in birlikte kotardıkları bu film, gerçekten aksiyon sinemasının en güzel örneklerinden birini sunuyor. Ve keyifle izleniyor.

Film Rusça konuşmalarla açılıyor. Ve bize o ülkenin büyük bir cezaevini gösteriyor. Korkutan tipler; özel bir jimnastik alanı, azgın bir suçlu... Ki sonunda cezaevinden kaçar. Damdan dama uçarak...

Ve birden Rusça biter, İngilizce başlar. Aynı zamanda jenerikle birlikte, 16 yıl öncesine gidilir. Bir okulu ve genç öğrencilerini tanırız. Aynı zamanda hikâyenin ana kahramanı, Rus kökenli Kravinovv ailesini... Baba Nikolai Kravinovv, iki oğlu Sergei ve Dmitri... Ayrıca siyahi dilber Calypso, sessiz sedasız görünümünün altında bedeni tam timsah derisi taşıyan ürkünç Aleksei... Ki bu nedenle Rhino diye anılır. (Rhinoceros: Timsah.)

Baba Nikolai bu garip ailenin en zalim kişisidir. Öyle ki oğullarını bile sürekli haşlar. Sergei ve Dmitri böylece en sert koşullarda büyürler. Rus çayırlarında geyik avlanır ama karşılarında olmadık canavarlar da bulurlar. Sürü halinde saldıran gergedanlar, aslanlar, kurtlar, vs. Hayvanların -ki hemen hepsi teknolojiyle yaratılmışlardır- perdede görünümü filme etkili bir doğal yaklaşım ekler. Bu arada bu ‘hayvan kullanımı’nı oldukça aşırı bulduğumu da söyleyeyim.

Ve böylece hepsinin 16 yıl önceki gençliklerini gördükten sonra, günümüze döneriz. Sergei iyice büyümüş, bedenini olabildiğince geliştirmiş, dünyaya meydan okuyan bir enerji ve güç kazanmıştır. Bir ara babayla barışır, birlikte piyanoda Tony Bennett şarkıları söylerler!.. Arada Londra’ya geçilir. Ki oradaki aksiyon sahneleri için tek bir sözcük kullanılabilir: Müthiş!

Ve Sergei kötülüğe, şiddete ve haksızlığa karşı bir savaşıma girer. Gücüyle aklını birleştirerek; bunu bir büyük av haline getirerek... Böylece film asıl çizgisine oturur. Ve fantastik sinemanın sonsuz sınırları içinde, aslında insancıl bir mesaj vermeye çabalar.

 Bu arada birden işin içine Türkler karışır!.. Adam kaçıran birinden, Ömer Özdemir’den söz edilir. Her kimse! Söylentiye göre Ankara’da bir kalede saklanmaktadır. İşin içine Türklerin böyle dalması, acaba Russell Crowe’un dostluğundan olmasın? Gerçekten de Crowe 2014 yılında bizzat yönetip oynadığı ve ayrıca kadrosunda Yılmaz Erdoğan, Cem Yılmaz, Salih Kalyon gibi oyuncularımızın boy gösterdiği Son Umut filminden sonra tam bir Türk dostu olmamış mıydı? Kimi sahnelerin birden bizim Sümela manastırına sıçradığını da belirteyim. Bir ihtimal o dostluğun bir devamı olarak!

İki kardeşin ilişkileri filmin son bölümünde ağırlık kazanır. Hâlâ masumiyetini koruyan ve kendisini müziğe adayan Dmitri, konser bile verir. Ama sonunda o da ağabeyinin sertliğine geçmeyi seçer. Nasıl, niçin? Ve hangi sonuçlarla? Bunu filmin son bölümünde göreceksiniz.

Tüm bu anlattıklarımın pek uyum sağlamayan, karmaşık ve biraz zıt motifler olduğunu biliyorum. Ama belki bu filmin gücünü oluşturan asıl öge. Bunca tema içinde böylesine çekici bir filme ulaşmak... Kolay olabilir mi?

Oyunculara da değinmek isterim. Aaron Taylor-Johnson, Russell Crowe, Ariana DeBose, Alessandro Nivola gibi tanıdık isimlerin hepsi çok iyi. Yönetmen J. C. Chandor ise 2004’ten beri çalışıyor. Margin Call- Oyunun Sonu, All is Lost- Sona Doğru, A Most Violent Year- Şiddet Yılı gibi hepsi ilgi gören filmleri yazıp yönetmiş. Bu da belki zirve-filmini oluşturabilir.