İşte büyük bir hızla çoğalan yerli yapımlardan biri daha... İlk haftasında kaçırdım; ama sonra uyandırdığı yankılar sayesinde gidip gördüm. Kuşkusuz son derece kendine özgü ve farklı bir film. Keşke o sulu komediler, eskimiş aşk hikayeleri veya- en kötüsü- Türk usulü korku filmleriyle uğraşanlar da bu tarz filmler yaratmaya sıvansalar!..

Hikâye, Karadeniz’in bir sahil kasabası olan Cide’de geçiyor. Ve tümü orada çekilmiş. Hemen söyleyeyim: Bu doğal dekoru kullanması harika... Yalnız denizi, yeşili, ormanlarıyla değil, çarşısı, meydanları, sokakları; gündelik hayatı içindeki hareketliliğiyle yakalanmış her şey... Hemen görüntünün başındaki Barış Işık’ı kutlayalım...

Hikâye bir ölümle açılıyor. Ana kahramanımız Sultan uzun süren bir hastalıktan sonra eşini kaybediyor. Oğlu Nevzat, kızı Reyhan, onların eşleri ve çocukları (yani Sultan’ın torunları) olayı üzüntüyle karşılıyor, normal formaliteleri yerine getiriyorlar. Elbette bunların arasında babanın vasiyeti de vardır. Mirasın paylaşılması açısından... Ama ilk faktörün belli bir matem süresi olması da gerekir.

Ama Sultan için öyle değildir. O yalnızlığa dayanamaz; erkeksiz yaşayamaz. Açıkça söyler: “Ben mutlaka evlenmek istiyorum” diyerek... Ve yeniden bir koca aramaya girişir!.. Bir kasabada, hele hele Laz kültürünün egemen olduğu bir çevrede, o kendi başına davranıp erkek peşinde koşmaktan çekinmez. Örneğin eski göz ağrısı olan bakkala gidip evlenme teklif eder. Resmen!.. Olmayınca, başka erkeklerin peşine düşer. Ve böylece bu aykırı filmin gerçek yapısı ortaya çıkar: Bu bir komedidir. Ve ana teması da kadının başına buyrukluğu ve özgürlüğüdür.

Ama Sultan yorulmak bilmez. Erkek bulamasa bile o kendi başına çare arar. Bahçesinde yetiştirdiği meyve-sebzeyle çarşıda bir tezgâh açar. Yanı başındaki eril zihniyetli erkeklerle tartışarak... Üç katlı evinin üst katını pansiyona çevirir. Böylece pazarcılık ve pansiyonculuk ona tam bir özgürlük getirir. Oysa aynı günlerde iki çocuğu miras kavgası yüzünden birbirlerine girmekle uğraşmaktadırlar. Ne ayıp!..

Film bir yandan yalnız bizde değil, tüm dünyada da var olan aile kurumunun miras denen olayla boğuşmasını ele alır. Öte yandan bu yaşlanmayı kabul etmeyen bir kadının portresidir. Bu açıdan, günümüzün tüm dünyada, ama en çok bizde hâkim olan kadın ve onun özgürlüğü temasına yeni ve yürekli bir bakış getirir. Bir yerde ‘adam olmak’ deyimiyle dalga geçilir: “Niye kadın olmak denmiyor?” diyerek... Bu arada kimi unutulmaz sahneleri de yönetmen adına analım. Örneğin camiin önündeki kavga... Veya tüm meydan ve satış sahneleri... Ve film sonunda perdede gözüken “Tüm emekçi kadınlara ithaf edilmiştir” cümlesiyle sona erer.  

Son Antalya festivalinde büyük ödül alan, ayrıca İzmir ve Boğaziçi’nde de ödül kazanan film, bizde de hayli beğenildi. Uğur Vardan’dan T24’ün ‘konuk yazarı’ Ertuğrul Özkök’e bol övgüler alarak...

Yönetmen Nadim Güç 1983 Malatya doğumlu. Kısa filmler ve TV dizileri yönetmiş. Bu onun ilk uzun filmi. Ve övgüyü hak ediyor. Filmin Güldiyar Tanrıdağı imzalı müziğini de sevdim.

Ve elbette oyuncular. Hepsi iyiydi; ama ben özellikle Nur Sürer üzerinde durmak istiyorum. Öylesine bir oyun veriyor ki, o belalı Sultan rolünde... Tam anlamıyla dört başı mamur... O olmasaydı; o biraz yorgun, ama hala inanılmaz bir enerji içeren yüzünü bu filme bağışlamasaydı... Bu film olmazdı. Onu candan kutluyor ve daha nice başarılar diliyorum.

Not: Sevgili okurlarım. Milliyet-Sanat dergisinin bu son sayısında, Sinemanın Hazineleri köşesindeki geleneksel yazımda The North Star- Kuzey Yıldızı filmini yazdım. 1943 yapımı filmi Lewis Milestone yönetmiş, Anne Baxter, Dana Andrews, Farley Granger, Walter Huston, Eric Von Stroheim, Walter Brennan gibi oyuncuları var. Dikkatinize...